ترس، نگرانی و اضطراب پاسخ‌های طبیعی هستند که هر فرد به تهدیدهای احساس شده، و یا در مقابله با ناشناخته‌ها و بلاتکلیفی‌ها از خود نشان می‌دهد.
بنابراین قابل درک است که افراد در برابر پاندمی با یک عامل ناشناخته دچار چنین واکنشهایی شوند. کووید19 بر ریه، قلب، کبد و کلیه‌ها اثر می‌گذارد. اگر چه این ویروس اثر مستقیمی بر روی مغز ندارد، ولی پاندمی آن آثار مخربی بر روی سلامت روان بجا می‌گذارد و زنان در این مورد، گروه آسیب‌پذیرتر هستند.
در پاندمی کووید 19، علاوه بر ترس از ابتلا به بیماری، تغییرات فاحشی در زندگی روزمره نیز رخ داده است. محدودیت در حرکت و جابجایی، کار در خانه، مدرسه در خانه، بیکاری‌های موقت و از دست دادن تماس فیزیکی با اعضا خانواده، دوستان و همکاران همه و همه تغییراتی است که می‌تواند بر سلامت روان ما تاثیر بگذارد.
این بیماری نه تنها سبب نگرانی‌های سلامت همگانی می‌گردد بلکه سبب بروز تعدادی از بیماری‌های روانشناختی، شامل اضطراب، ترس، افسردگی، رفتارهای اجتنابی، تحریک پذیری، اختلال خواب، و اختلال استرس پس از سانحه می‌گردد. در این شرایط، حفظ وضیعت سلامت روان افراد ضروری است زیرا مردم در قسمت‌های مختلف جامعه ممکن است محرکهای استرس‌زایی در طول انتشار کووید 19را تجربه نمایند.
افراد در بخش‌های مختلف یک جامعه ممکن است علائم روانشناختی به کووید 19را در طول فاز افزایشی گسترش بیماری تجربه نمایند. این شامل بیماران مبتلا به کووید 19، افراد قرنطینه شده، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و اعضای خانواده کارکنان پزشکی، کودکان، دانشجویان دانشگاه، زنان حامله، و خانواده‌ها می‌شود.
سازمان جهانی بهداشت مجموعه ملاحظاتی را برای حفظ سلامت روانی اجتماعی در جریان همه گیری کووید 19منتشر کرده است. در این مستند برای مادران و سایر افرادی که از کودکان مراقبت می‌کنند، توصیه‌هایی در زمینه حفظ سلامت روان ارائه شده که چکیده آن بدین شرح است:
پیامهایی برای مادران و سایر افرادی که از کودکان مراقبت می‌کنند:
• به کودکان کمک کنید که احساساتی نظیر غم یا ترس را بیان کنند. هر کودک روش خود را برای بیان احساس دارد. گاهی انجام فعالیت‌های خلاقانه نظیر بازی و نقاشی می‌تواند کمک کننده باشد. بیان احساسات در محیطی مطمئن و حمایتگر، به کودکان در رهایی از این احساس کمک می‌کند.
• برای کودکان جدایی از مراقب اصلی تنش زاست .اگر لازم است کودک از مراقبت‌های معمول خود جدا شود، نسبت به مراقب جایگزین اطمینان حاصل کنید. برقراری تماس‌های منظم تلفنی یا ویدیویی )یک یا دو بار در طول روز( والدین در طول روز با کودکان به کم کردن این تنش کمک می‌کند.
• برنامه‌های روتین کودک را حفظ کنید و یا برنامه‌های روتین جدید برای او ترتیب دهید. این فعالیت‌ها می‌تواند اموزشی یا بازی باشد. داشتن روابط اجتماعی حتی در حد محدود به خانواده برای کودکان مناسب است.
• در شرایط استرس، کودکان بیشتر احساس وابستگی از خود نشان می‌دهند. برای آنها به زبانی صادقانه و مناسب سن در مورد مشکل توصیح دهید. اگر کودک نگرانی در این مورد دارد به او بگویید که با هم بهتر می‌توانید به این نگرانی غلبه کنید .کودکان رفتارهای بزرگترها را مشاهده می‌کنند و یاد می‌گیرند که چگونه احساسات خود را در شرایط بحرانی مدیریت کنند .در این رابطه منابع بیشتری توسط سازمان جهانی بهداشت منتشر شده و مشاور نیز می‌تواند به شما کمک کند.
واحد سلامت جمعيت، خانواده و مدارس معاونت بهداشت
